jrwisMD bwc ]
jaraasi(n)dh baach ||
Speech of Jarasandh:
svYXw ]
savaiyaa ||
SWAYYA
suD lY qb BUp frwqur hYÍ qij ssqRn sÎwm ky pwie prXo ]
sudh lai tab bhoopa, ddaraatur haivai; taj sasatran sayaam ke pai parayo ||
Then the king controlling himself, in fear, abandoning his weapons, fell down at the feet of Krishna and said, “O Lord! do not kill me
bD moro kro n AbY pRB jU n lihE qumro bl BUl prXo ]
badh moro karo na abai prabh joo; na lahio tumaro bal bhool parayo ||
I have not comprehended your power rightly,”
ieh BWiq BXo iGiGXwq Gno inRp qYÍ srnwgq AYsy rrXo ]
eeh bhaa(n)t bhayo ghighiyaat ghano nirapa; taivai saranaagat aaise rarayo ||
In this way, coming under refuge, the king cried and seeing him in such a plight,
kib sÎwm khY ieh BUp kI dyK dsw krunwiND lwj BrXo ]1946]
kab sayaam kahai ieh bhoop kee dhekh dhasaa; karunaa(n)idh laaj bharayo ||1946||
Krishna was filled with mercy.1946.